Stel je een datsjaseizoen voor zonder het uitputtende spitten van de moestuin in de lente en de herfst, dat zoveel tijd en moeite kost.
Steeds meer tuiniers zien af van deze arbeidsintensieve praktijk, en hun ervaring leert dat het resultaat alleen maar beter wordt, meldt de correspondent van .
Aanhangers van de “no-till” methode zijn ervan overtuigd dat het regelmatig omwoelen van lagen grond enorme schade aan het land toebrengt. Ze vergelijken het met iemand die elk jaar de hele onderwaterwereld van een vijver op zijn kop zet.
TUT Nieuws
Diep graven verstoort de natuurlijke bodemstructuur en vernietigt de kanalen die door plantenwortels en regenwormen zijn gemaakt. Via deze kanalen bereiken lucht en levengevend vocht de wortelsystemen.
De bovenste, meest vruchtbare laag, die rijk is aan micro-organismen, wordt bij het graven diep in de grond geduwd, waar veel bacteriën zonder zuurstof sterven. De onvruchtbare ondergrond die naar de oppervlakte wordt gebracht, kan planten niet van voeding voorzien.
Onkruidzaden die tientallen jaren diep begraven hebben gelegen, krijgen een kans om te ontkiemen als ze eenmaal in het licht staan. In plaats van eenjarige onkruiden te bestrijden, introduceer je echte “slapende reuzen” in het perceel.
De schop achterwege laten betekent niet dat je helemaal niets doet; het vereist een andere, meer doordachte aanpak. Het belangrijkste gereedschap wordt een schaaf of een hark, die alleen de bovenste centimeters grond losmaken.
Het belangrijkste principe van zo’n systeem is het constant bedekken van de grond met een laag organische mulch of sideraten. Een laag maaisel, stro of compost beschermt de grond tegen uitdroging, oververhitting en erosie.
Onder de mulch worden ideale omstandigheden gecreëerd voor regenwormen, die de belangrijkste ploegers van je moestuin worden. Ze maken gangen en hun afvalproducten zijn waardevolle biohumus.
Grond die niet ruw bewerkt is, wordt na verloop van tijd gestructureerder, brokkeliger en humusrijker. Het absorbeert water en houdt het beter vast, wat vooral belangrijk is in droge periodes.
Deze aanpak vereist geduld, want het herstellen van de natuurlijke balans is geen snel proces en duurt twee tot drie jaar. De eerste paar seizoenen kan het nodig zijn om meer aandacht te besteden aan onkruidbestrijding totdat het ecosysteem in balans is.
De methode is ideaal voor het behandelen van grote gebieden waar traditioneel graven een onmogelijke taak wordt. Het verlaagt de arbeidskosten aanzienlijk, waardoor er tijd vrijkomt voor andere belangrijke taken in de tuin.
Veel mensen merken op dat de smaak van groenten geteeld op maagdelijke grond rijker en levendiger wordt. Planten die niet gestresst worden door plotselinge veranderingen in de bodemstructuur, ontwikkelen een sterker en dieper wortelstelsel.
Deze manier van landbouw bedrijven is geen nieuwerwetse trend, maar een terugkeer naar de wortels, naar natuurlijke wijsheid. Bossen en steppen doen het al duizenden jaren zonder ploegen en behouden op eigen kracht de hoogste vruchtbaarheid.
Probeer in het nieuwe seizoen te experimenteren met slechts één bed, bijvoorbeeld met tomaten of aardappelen. Kneed het slechts oppervlakkig en bedek het met een dikke laag stro.
Je zult snel merken hoeveel minder water er nodig is en hoeveel keer minder onkruid er is. Je rug zal je dankbaar zijn voor deze gewaagde maar gerechtvaardigde stap.
Het blijkt dat om de aarde te helpen, je soms gewoon moet stoppen je ermee te bemoeien en vertrouwen op natuurlijke processen. De oogst van volgend jaar kan je verrassen.
Lees ook
- Waarom gewone as wonderen doet in de perken: het geheim waar ervaren tuiniers over zwijgen
- Waarom de herfst het tweede seizoen is: hoeveel kan er uit de bedden worden geoogst na het einde van het datsja-seizoen?
