Deze schattige houding met gekantelde kop kan zelfs het hart van de strengste man doen smelten.
Maar achter dit fotogenieke gebaar schuilt de complexe werking van de intelligentie en fysiologie van honden, niet alleen een poging om er schattig uit te zien, volgens een correspondent van .
De meest logische theorie lijkt te zijn dat honden het doen om beter te horen. De structuur van hun trommelvlies stelt hen in staat om hun oren in de richting van de geluidsbron te richten, en een lichte kanteling van het hoofd kan hen helpen om een bekend commando of intonatie nauwkeuriger te lokaliseren. Dit geldt vooral voor woorden die een huisdier associeert met een wandeling of eten.
Een andere, niet minder overtuigende theorie, heeft te maken met de eigenaardigheden van het gezichtsvermogen. De lange snuiten van veel rassen creëren een soort “blinde vlek” vlak voor de neus, waardoor we het onderste deel van het menselijk gezicht niet kunnen zien. Door zijn kop te kantelen, verbetert de hond gewoon zijn zicht om het belangrijkste te zien – de mond van zijn baasje, die de bron is van spraak en emotie.
Een studie uitgevoerd door Hongaarse wetenschappers van de Eötvös Loránd Universiteit ontdekte dat honden die hun kop vaker kantelen bij interactie met mensen beter presteren in het onthouden van namen van speelgoed. Dit suggereert dat het gebaar een uiterlijk teken kan zijn van concentratie en het herinneringsproces.
Er kan worden verondersteld dat de hersenen van het dier op dit moment actief bezig zijn met het verwerken van het bekende geluid, waarbij ze het proberen te koppelen aan een specifieke betekenis of verwachting. Dit is niet zomaar een reflex, maar een teken van betrokkenheid bij communicatie. Zulke honden luisteren niet alleen, ze proberen het echt te begrijpen.
Het sociale aspect mag niet worden verwaarloosd. Puppy’s leren snel dat bepaald gedrag een positieve reactie van mensen uitlokt – glimlachen, aanhankelijk praten, aaien. Het kantelen van het hoofd is in eerste instantie een onwillekeurig gebaar, maar wordt al snel een succesvolle sociale tactiek.
Het huisdier leert letterlijk om begrijpelijk en aangenaam te zijn voor zijn baasje. Hij ziet dat zijn gebaar schattig wordt gevonden en herhaalt het nog een keer om de interactie te verlengen en een portie aandacht te krijgen. Dit is het bewijs van de diepe emotionele band tussen een diersoort die tienduizenden jaren geleden gedomesticeerd werd en de mens.
Op een dag vertelde mijn buurvrouw op het platteland, die een oude spaniël bezit, een grappig verhaal. Haar hond, meestal flegmatiek, werd altijd geanimeerd en hield zijn kop grappig opzij als ze zijn riem in haar handen nam. De reactie was hetzelfde, zelfs als ze het stilletjes deed, gewoon door het uit de kast te halen.
Dit geval bevestigt dat een gebaar soms deel kan uitmaken van een heel gedragscomplex dat verband houdt met de anticipatie op een prettige gebeurtenis. Het wordt een stomme maar zeer welsprekende vraag, “Gaan we?”. Als je dus in die intelligente, begripvolle ogen kijkt, kun je er zeker van zijn dat er binnenin een complex en betekenisvol werk aan de gang is.
Lees ook
- Waarom katten spinnen: het verborgen mechanisme van een eeuwenoud begrip
- Hoe je de kus van een kat kunt lezen: waarom ze langzaam naar je knippert
