Achter de uiterlijke kalmte van veel stellen gaat vaak een hele oceaan van onuitgesproken emoties schuil – van milde irritatie tot diep verdriet.
We glimlachen als we willen huilen en zeggen “alles is prima”, hoewel van binnen alles krimpt van wrok, waardoor de illusie van harmonie ontstaat, meldt de correspondent van .
Deze façade van welzijn wordt opgetrokken uit angst – om te kwetsbaar over te komen, om verkeerd begrepen te worden of, nog enger, om conflicten uit te lokken. We dragen maskers van ideale partners en vergeten dat echte intimiteit alleen ontstaat in oprechtheid, met al zijn niet-ideale verschijningsvormen. Psychologen noemen het “vermijdende gehechtheid”, wanneer iemand zijn of haar gevoelens opoffert omwille van een denkbeeldige gemoedsrust in een koppel.
Pixabay
Na verloop van tijd verandert dit gedrag in een gevaarlijke gewoonte, die leidt tot emotionele uitputting. Onderdrukte emoties verdwijnen niet spoorloos – ze stapelen zich op en vinden een uitlaatklep in passieve agressie, frequente verkoudheden of plotselinge woede-uitbarstingen over absolute kleinigheden. Het lichaam geeft altijd een rekening voor niet-uitgedrukte emoties.
Een vrouw vertelde hoe ze vijf jaar lang in het huwelijk had geprobeerd om een “comfortabele” echtgenote te zijn, die nooit wrok of vermoeidheid toonde. Het resultaat was een stille zenuwinzinking in de keuken toen ze haar favoriete kopje niet kon vinden. Het zijn dit soort momenten die de kwetsbaarheid blootleggen van de verdediging die in de loop der jaren is opgebouwd.
Experts op het gebied van emotionele intelligentie benadrukken: het uiten van gevoelens is geen zwakte, maar een vaardigheid van een volwassen individu. Het gaat er niet om dat je alles wat je kunt bedenken bij je partner dumpt, maar het vermogen om je ervaringen nauwkeurig te benoemen en ze op een toegankelijke manier te delen. Het is een kunst die enige moed en oefening vereist.
Veel mensen zijn bang dat eerlijkheid relaties zal vernietigen, maar de praktijk wijst het tegenovergestelde uit – het is het onuitgesprokene dat de muur wordt die langzaam groeit tussen liefdevolle mensen. Ware intimiteit is alleen mogelijk als we onszelf en onze partner toestaan om echt te zijn, met al onze angsten en twijfels.
Je moet klein beginnen – door aan jezelf toe te geven hoe je je op dat moment echt voelt. Dan kun je proberen om het met je partner te delen, met behulp van een eenvoudige regel: “Ik voel me [эмоция]als jij [конкретное действие]omdat [объяснение]”. Deze formule helpt om beschuldigingen te vermijden en het gesprek in een constructieve richting te sturen.
Het creëren van een veilige ruimte om emoties te uiten is een gezamenlijke inspanning. Als beide partners afspreken om elkaar niet te onderbreken, om de ervaringen van de ander niet te devalueren en om niet meteen advies te gaan geven, vindt er een echt wonder van wederzijds begrip plaats. Geleidelijk maakt de angst om verkeerd begrepen te worden plaats voor vertrouwen.
De grootste ironie is misschien wel dat het onze “niet-ideale” emoties zijn – verdriet, angst, onzekerheid – die ons echt intiem maken. Door onze partner onze echte gevoelens te laten zien, geven we hem of haar een unieke kans om niet van een afbeelding te houden, maar van een levend persoon met een complexe innerlijke wereld.
Lees ook
- Wanneer gemak boven gevoelens gaat: de onzichtbare koppelval
- Wat er gebeurt als je je partner niet meer bewondert: het blindheidseffect in relaties
