Het lijkt paradoxaal dat het stellen van duidelijke persoonlijke grenzen vaak wordt gezien als een daad van vervreemding.
Veel mensen zijn bang dat de zin “Ik moet alleen zijn” wordt opgevat als afwijzing of gebrek aan liefde, meldt .
In de praktijk werkt het andersom – respect voor de persoonlijke ruimte van je partner wordt het cement voor vertrouwen.
Gezonde grenzen zijn geen hoog hek, maar eerder duidelijke regels voor het betreden van je persoonlijke territorium. Ze geven aan waar jouw verantwoordelijkheid eindigt en de comfortzone van de ander begint. Respecteer bijvoorbeeld de hobby’s van je partner waarin jij niet geïnteresseerd bent, of de tijd die hij of zij besteedt aan lezen of wandelen.
Een familiepsycholoog vergelijkt zulke relaties met twee sterke bomen die naast elkaar groeien. Hun wortels verstrengelen zich en bieden steun, maar de stammen blijven onafhankelijk. Een fusie, waarbij de partners in elkaar opgaan, leidt vaak tot een verlies van identiteit en een chronisch gevoel van ontevredenheid.
Wanneer iemand voortdurend zijn belangen opoffert, in stilte wrokgevoelens koestert en zijn eigen behoeften negeert, begint hij zichzelf ongemerkt uit te putten.
Emotionele burn-out in een koppel komt veel sneller dan het lijkt en uit zich in prikkelbaarheid en apathie. Liefde houdt op de relatie te voeden en verandert in een routine van verantwoordelijkheden.
De praktijk wijst uit dat de makkelijkste manier om grenzen op te bouwen is om openlijk over je gevoelens te praten met behulp van “self messaging”.
In plaats van te verwijten “je doet nooit de afwas”, kun je zeggen: “Ik voel me moe en gefrustreerd als ik een vol aanrecht zie na een zware dag.” Dit verwijdert de beschuldigende toon en richt zich op jouw perceptie.
Een kennis van mij, die op het punt stond te scheiden, besloot te experimenteren. Hij sprak met zijn echtgenote twee “privé” avonden per week af waarop ieder kon doen wat hij wilde zonder schuldgevoel. Na een maand waren ze niet alleen niet meer van elkaar vervreemd, maar ontdekten ze ook dat ze elkaar weer misten en veel te vertellen hadden.
In staat zijn om nee te zeggen en te onderhandelen over wederzijds voordelige voorwaarden is een teken van een volwassen en stabiele relatie.
Zo’n gezin wordt geen kooi, maar een betrouwbaar toevluchtsoord, waar men weer op krachten kan komen en zichzelf kan zijn. Een band die gebaseerd is op vrijheid en respect is veel dieper dan een band die gebaseerd is op plichtsgevoel.
Lees ook
- Waarom we echte emoties verbergen: de prijs van een masker in hechte relaties
- Wanneer gemak boven gevoelens gaat: De val van het onzichtbare koppel
