Het lijkt paradoxaal, maar het vermogen om competente conflicten uit te vechten is een van de meest betrouwbare voorspeller van de levensduur van het koppel.
Stellen die helemaal geen ruzie maken gaan vaak ingenieus om met meningsverschillen of vermijden ze gewoon, wat veel gevaarlijker is, meldt .
Het vermijden van conflicten creëert een illusie van vrede waaronder zich een lawine van wrok opbouwt.
Pixabay
Conflict is geen teken van mislukking, maar een natuurlijk onderdeel van elke langdurige interactie tussen twee individuen. Twee verschillende mensen kunnen niet altijd dezelfde dingen willen, dezelfde opvattingen hebben en de werkelijkheid op dezelfde manier waarnemen. Onenigheid is onvermijdelijk, en daarin schuilt de waarde ervan.
Ruzies, mits constructief benaderd, vervullen een cruciale functie – ze leggen opgestapelde problemen bloot. Ze zijn als een lakmoesproef, die laat zien dat er een zwakke plek in het relatiesysteem zit die aandacht en reparatie behoeft. Zonder dit signaal blijft het stel op inertie voortbewegen totdat ze voor een ernstige crisis komen te staan.
Psycholoog John Gottman, die al tientallen jaren koppels bestudeert, heeft vastgesteld dat het niet de conflicten zelf zijn die destructief zijn, maar bepaalde gedragsstijlen tijdens de conflicten. Deze omvatten kritiek, minachting, vergeldend defensief gedrag en dove verdediging. Het zijn deze “4 ruiters van de apocalyps” die een echtscheiding met grote nauwkeurigheid voorspellen.
Constructief ruziemaken richt zich altijd op het specifieke probleem waar het om gaat in plaats van op de globale persoonlijkheidsfouten van de partner. De zin “Het beledigt me als je te laat komt zonder waarschuwing” werkt anders dan “Je verpest altijd alles, je bent onverantwoordelijk.” De eerste opent de dialoog, de tweede slaat hem meteen neer.
Een stel dat al 15 jaar samen is, deelde hun onuitgesproken regel: ze verlaten nooit de kamer zonder een moeilijk gesprek af te ronden, zelfs als ze daar uren over doen. Ze gaven zichzelf toestemming om boos te worden, maar verboden om te escaleren tot beledigingen en vernederingen. Dit pact heeft hen door enkele van hun grootste uitdagingen geholpen.
Een belangrijke vaardigheid is het vermogen om te kalmeren wanneer emoties hoog oplopen en te pauzeren. Fysiologisch gezien ziet ons lichaam een verhitte ruzie als een bedreiging, waardoor de “hit or run” modus wordt geactiveerd. In zo’n toestand is het bijna onmogelijk om rationeel te denken en naar de ander te luisteren.
De kunst van een gezonde ruzie is om uiteindelijk niet tot de overwinning van de een op de ander te komen, maar tot wederzijds begrip. Het gaat er niet om wie er gelijk heeft, maar hoe je samen een oplossing kunt vinden die jullie allebei tevreden stelt en jullie band versterkt.
Lees ook
- Waarom partners uit elkaar drijven: het stille drama van onuitgesproken verwachtingen
- Waarom we de verkeerde partners kiezen: de neurobiologie van verkeerde aantrekkingskracht
