Telers van datsja kopen religieus machines met verse mest, in afwachting van ongekende oogsten.
Ze realiseren zich niet eens dat deze biologische tijdbom hen zonder de vitaminepiek van het seizoen kan laten zitten, meldt een correspondent van .
Verse mest, vooral koeien- of paardenmest, heeft gewoon een nucleaire concentratie van ammoniakverbindingen. In direct contact met tere zaailingwortels veroorzaakt het ernstige chemische brandwonden.
TUT Nieuws
In plaats van krachtig te groeien, sterft de plant langzaam af en de eigenaar puzzelt over de redenen voor dit vreemde gedrag.
Het probleem ligt niet alleen in de agressieve chemie, maar ook in de biologie. Onbereid organisch materiaal trekt de aandacht van beren en meikeverlarven, die zich graag vestigen in een verwarmd bed. Deze ongenode gasten kunnen het wortelstelsel van zelfs volwassen en sterke planten in een paar dagen opvreten.
Er is nog een verborgen risico – onkruidzaden. Ze passeren het spijsverteringskanaal van dieren volledig intact en behouden de hoogste kiemkracht. Het toedienen van dergelijke meststoffen zal je moestuin gegarandeerd voor meerdere seizoenen verstoppen met venijnig onkruid.
Wat te doen met zo’n waardevolle maar verraderlijke meststof? De enige zekere manier is om het minstens twee jaar lang te composteren. Tijdens deze periode verandert de mest in een losse, brokkelige en volledig veilige massa, die tuiniers met respect humus noemen.
In het proces van bevoegde perepremeniya sterven onkruidzaden af en worden bijtende stikstofverbindingen omgezet in vormen die beschikbaar zijn voor planten. Zulke humus wordt een echt levenselixer voor de bodem, het structureert het en verzadigt het met humus. Het werkt niet als een instant dope, maar als een langzame maar zekere voeding voor het hele seizoen.
Sommige moestuiniers brengen in de herfst verse mest aan onder het spitten, maar deze methode brengt ook bepaalde risico’s met zich mee. Tijdens de korte herfst-lente periode heeft het simpelweg niet de tijd om voldoende af te breken, vooral in koude gebieden.
Het is veel verstandiger om het te gebruiken om warme bedden te creëren, waar het afbraakproces zal plaatsvinden met het vrijkomen van dergelijke waardevolle warmte. De onderste laag van zo’n bed wordt gevormd door grove organische resten, waarna de mest wordt gelegd en bedekt met een laag vruchtbare grond.
De ervaring van vele generaties leert dat haastig werken met organische stoffen zelden tot het gewenste resultaat leidt. De natuur houdt niet van gedoe en haar processen hebben hun tijd nodig. Geduld en alleen geduld verandert potentiële gevaren in echt tuingoud.
Lees ook
- Hoe bedden goed voorbereiden op de winter: geheimen waar buren over zwijgen
- Wat gebeurt er als je nooit tomaten laat grazen: een experiment waar je spijt van krijgt?
